Vlees: er zijn maar weinig voedingsproducten waarover de meningen zo verdeeld zijn. Natuurlijk heb je voor- en tegenstanders van tomaten, maar er worden geen diëten op gebaseerd en hooguit een enkeling zal ethische bezwaren hebben omtrent het plukken van deze rode vrienden. Vleesconsumptie daarentegen kent ethische, ecologische en gezondheidsbezwaren. Een opsomming van deze bezwaren doet je afvragen waarom we het überhaupt nog eten.
Het is ieders goed recht om ethische bezwaren te hebben, daar ga ik niet over uitweiden, maar hoe zit het met de ecologische problemen die vleesconsumptie met zich meebrengt? Denk aan vervuiling, ontbossing, water- en voedselschaarste en bodemerosie? Zijn deze te verantwoorden? En hoe (on)gezond is vlees nou eigenlijk?
Variatie is een belangrijk aspect van een gezond voedingspatroon. Toch promoten veel diëten specifieke voeding: koolhydraatrijke producten, dierlijke producten, vetten en plantaardige, eiwitrijke producten. Deze worden vaak in exces gegeten. Zo vormt vlees het hoofdbestanddeel van het populaire Paleo-dieet. Vegetariërs kiezen daarentegen voor peulvruchten om in hun eiwitbehoefte te voorzien. Zoals mijn oma altijd zei: overal waar ‘te’ voor staat is niet goed. Een betweetster, maar ze had het wel aan het juiste eind. Als je te veel van een voedingsmiddelengroep eet (groente daargelaten), raakt je lichaam uit balans. Er ontstaan overschotten en/of tekorten, die moeten worden bestreden met supplementen: een typisch gevalletje symptoombestrijding. De gezondheid van velen zou erop vooruit gaan als zij een grote variatie aan onbewerkte voeding van de juiste kwaliteit, met mate zouden consumeren.
Zo kijk ik ook naar vlees: het past binnen een gezond dieet, zolang het met mate wordt gegeten en van de juiste kwaliteit is (zoals biologisch-dynamisch en wild natuurvlees). Nu het dilemma: stel je je eigen gezondheid voorop of maak je concessies ten behoeve van het welzijn van de planeet? Of bestaat er een gulden middenweg? Het probleem begint en eindigt bij ons, als consument. Zolang wij schreeuwen om veel voor weinig, zal de industrie aan onze vraag blijven voldoen (met de beruchte kiloknallers en fastfoodketens als resultaat). De verantwoordelijkheid voor verandering ligt volledig in onze handen.
Wat een deceptie hoor ik je denken. Dit had je natuurlijk zelf ook al bedacht. Waarschijnlijk zullen maar weinig mensen het hiermee oneens zijn. Maar wat als we het omdraaien? Weinig voor veel? Minder vlees eten (maar wel van de juiste kwaliteit) en hier een realistische prijs voor betalen? Dit zou een enorm positieve impact hebben. Hoe staat men tegenover deze suggestie, nu het zijn/haar eigen eet- en uitgavenpatroon beïnvloedt? Zou er dan ook nog een gezamenlijk ‘Amen’ klinken? Food for thought.
Samen met twee vrienden heb ik vorig jaar de daad bij het woord gevoegd en zijn wij met Gras Grazers gestart, als alternatief voor de bio-industrie. Wij streven naar een betere balans tussen het welzijn van mens, dier en planeet. Waarom wij denken dat ons alternatief een mogelijke oplossing biedt? Tijd voor de cliffhanger: meer hierover in mijn volgende STORY.
