STORY-artwork-12

De mens in haar primaire angst voor afwijzing

Free thinker & Dancer

  • Laura te Hennepe
  • Life & Society
  • 3 min
  • Stel je je wel eens voor wat je buren op dit moment aan het doen zijn? De mensen die het meest dichtbij wonen, maar die je niet eens zo goed kent. Misschien ligt jouw hoofd precies tegen het hoofd van je buurman aan, met een klein muurtje er tussen. Of staat je buurjongetje boven jou te plassen terwijl jij de zaterdagkrant openslaat in het kleine kamertje.

     

    Soms is er niet veel fantasie voor nodig en hoor je ze. Gekreun van de bovenbuurvrouw wat je nog even verwart met het geluid van een exotische vogel. Maar nee, het is toch seks. De rochel van de rokende onderbuuf. Om nog maar te zwijgen van de door jou opengezette ramen – oeps vergeten – waardoor de buurt meegeniet als jij op een positieve ochtend “Unwritten” uit volle borst zingt.

     

    Dit ontroert me. De naïviteit die wij allemaal bezitten. We denken dat we niet gezien of gehoord worden tussen “onze” 4 muren. Uit je neus eten kan want er zit een auto omheen. Als we hard fietsen ziet niemand dat we playbacken. Zo zijn er wel meer dingen enorm schattig aan mensen. We denken dat de buren ons niet horen. Onderschatten daar onze energetische aanwezigheid, terwijl we op andere gebieden onze rol in het universum per ongeluk intens overschatten. Kijk naar het wereldwijde blauwe vinkjes debacle: want blauw betekent dat je leest en blijkbaar reageer je niet meteen, dus dan vind jij mij onbelangrijk of lelijk. De mens in haar primaire angst voor afwijzing.

     

    inarticle

     

    Ook deze: je entree in een club of restaurant. Je komt binnen, hebt afgesproken en kijkt rond. Ja, je bent echt de eerste. Overbewust loop je een paar rondjes door (pakweg) de Hallen. Act: nonchalance. Van binnen voel je iets anders. Je struikelt 2 keer (serieus?) over dat irritante richeltje. En als je net besloten hebt toch heel stoer in je eentje een pulled-pork-chicken-vegan-weedburger te gaan eten, verkrimpt je eigenwaarde een heel klein beetje op het moment dat je de grote druppel saus over je kin voelt glijden.

     

    Wat het mooie is: iedereen heeft dit. En toch, als we onszelf in de ongemakkelijke situatie bevinden dat we ons slokje bier door een ondoorgrondelijke scheikundige wet in onze neus, in plaats van de slokdarm terecht voelen komen, doordat je lippen net even te stevig het flesje omklemden, denken we: “FML.”

     

    Mensen. Ontspan. Geef eens aandacht aan deze gemeenschappelijke delers. De teller loopt. Ik ga door tot het eindelijk tot onze botte koppies doordringt, dat ondanks dat we er totaal verschillend uitzien, op een andere manier praten, verschillend ruiken, niet dezelfde kleur/borsten/navel hebben, we nog altijd tot de macht tien veel meer overeenkomsten hebben met elkaar. Wat een geruststellende gedachte. Dag Buurman.

     

    DUIK DE DIEPTE IN

    Open up the dirty window

    Social media rejection really does hurt

    Behave

    LIKE KROOKS ALS JE ONS TOF VINDT: